[4] Niebieskie-marzenia

Olar potarła zmęczone oczy i ziewnęła. Pociągnęła łyk kawy z kolorowego kubka i wyprostowała się. Siedziała tu już dobre kilka godzin, męcząc się z całą stertą wypracowań. Nagle jej uwagę przykuła jedna ze schludnie złożonych kartek. Sięgnęła po nią i przyjrzała się jej.

- Niebieskie marzenia? Brzmi ciekawie... – powiedziała do siebie, momentalnie się rozbudzając.

Nieco zachęcona, rozłożyła kartkę i zabrała się za lekturę.

Godzina wychowawcza

Adres brzmi książkowo. To daje mi znak, że mam do czynienia z opowiadaniem. Oczywiście, mógłby być to i pamiętnik, ale jakoś opowiadanie bardziej nasuwa mi się na myśl. Jest w porządku i nie mam zastrzeżeń, tym bardziej, że marzenia zawsze kojarzyły mi się z niebieskim kolorem, tak więc, przynajmniej moim zdaniem, adres jest spójny i dopasowany.

Belka też jest w porządku, ale nie podałaś autora cytatu. Znalazłam w „aktualnościach”, że nie pamiętasz jego nazwiska, ale przecież wystarczy wpisać cytat w wyszukiwarce i od razu masz autora. Uzupełnij to szybko.

4/5

Plastyka

Kolorystyka szablonu bardzo mi się podoba. Jest spokojna, ale nie powoduje znudzenia. Nagłówek wtapiający się w tło wygląda bardzo ładnie. Tło wewnętrzne też jest trafione. Nie ma ono jednolitego koloru – jest to delikatna tekstura, która dodaje uroku.

Wygląd byłby naprawdę bardzo ładny, gdyby nie czcionka. Przeszkadza mi trochę ten czarny tekst. Uważam, że mogłabyś zostawić taki kolor, jaki jest w ramkach, ewentualnie o odcień ciemniejszy dla wyróżnienia tekstu bloga i wygody czytania. Czarna czcionka na środku nie współgra z całym delikatnym i stonowanym szablonem.

Nie do końca jestem przekonana co do dziewczyny na nagłówku. Mam mieszane uczucia. Z jednej strony przeszkadza mi w skupieniu się i razi w oczy, ale z drugiej jest reprezentacyjna. Myślę, że to o niej będzie opowiadanie, a na nagłówku jest ona najjaśniejszym elementem, który przyciąga wzrok.

12/15

Język polski

Na samym początku muszę pochwalić Twój styl. Jest naprawdę niesamowity i książkowy. Dysponujesz bogatym słownictwem i pięknymi opisami. No właśnie. Opisy. Są naprawdę godne pochwały i podziwu, bo wszystko przedstawiasz dokładnie, ale jest ich za dużo. Z całą pewnością gdybym była zwykłym czytelnikiem i czytała notki z odstępami na ich opublikowanie, a nie wszystkie naraz, byłoby mi łatwiej. Jednak czytałam po kilka rozdziałów pod rząd. Przez taką dużą ilość opisów opowiadanie stawało się trochę nudnawe i, nawet jeżeli przedstawiałaś czynności, to tekst tracił wrażenie dynamiki. Przeczytałam gdzieś, że masz problem z dialogami. Zazwyczaj jest tak, że wydaje nam się, że napisane wypowiedzi są nienaturalne i błahe. Przypomnij sobie, jak wyglądają Twoje rozmowy ze znajomymi lub osobami z Twojego otoczenia i po prostu się na nich wzoruj. Wtedy będziesz wiedziała, że są one naturalne. Dobieraj formy wypowiedzi do wieku bohatera i jego rozmówcy – wiadomo, że inaczej będzie wyglądała rozmowa z rówieśnikiem, a inaczej z osobą starszą bądź na ważniejszym stanowisku.

Uczucie wolnej akcji wspomaga przesadne rozwijanie wątków. To dobrze, że chcesz zawrzeć w notce jak najwięcej szczegółów i wszystko dokładnie przedstawić, ale ważna jest umiejętność dobierania najważniejszych i najbardziej istotnych fragmentów. Czytelnicy rzadko lubią rozwijanie i ciągnięcie się w nieskończoność historii. Dodaj więcej dynamiki, akcji i pędu blogowi, a stworzysz coś naprawdę niesamowitego.

Jeśli chodzi o kreację świata, jesteś naprawdę w tym bardzo dobra, ale uważam, że to przez tak dużą liczbę opisów. Niemniej jednak są one bardzo profesjonalne. Przedstawienie bohaterów też nie sprawia Ci trudności, chociaż czasami może za bardzo poświęcasz się jednej cesze, czego przykładem jest poukładanie Alex. W jej opisie napisałaś, że jest też nieco ironiczna, ale ciężko mi było wychwycić moment, gdzie rzeczywiście taka była. Rozwiń to. Ty też masz wiele cech i wszystkie okazują się na różne sposoby; pokaż to też w swoich bohaterach, bo na pewno mają więcej cech niż dwie czy trzy najbardziej dominujące. Te mniejsze i mniej okazywane też są istotne. Przekazanie postaci Evelyn wyszło Ci najlepiej, w końcu to główna bohaterka, ale ja, jako czytelnik, chciałabym poznać więcej postaci, tym bardziej że piszesz w trzeciej osobie, więc łatwo jest skupić się na innych bohaterach.

Fabuła, tak jak powiedziałam, jest stanowczo za mało dynamiczna. Pomysły masz naprawdę dobre, ale przez zbytnie skupianie się na pewnych wątkach, opowiadanie traci nieco na uroku. Przyspiesz trochę przebieg niektórych fragmentów. Mówię tu głównie o przybyciu Evelyn do szkoły. Z całą pewnością mogłabyś to zmieścić w jednej notce, gdybyś pozbyła się kilku opisów. No może byłyby to dwie notki, ale mogłabyś w nich zawrzeć więcej dialogów, bo jestem pewna, że normalnie dziewczyny przy uczcie rozmawiałyby więcej niż te kilka wymienionych uwag.

Podczas czytania denerwowały mnie trochę powtarzające się elementy, takie jak ciągłe opisywanie domu babci Black lub jej oschłość.  Owszem, przedstawienie domu jest istotne, tym bardziej, że wyszło Ci to bardzo ładnie, ale wystarczy to zrobić raz, a nie powtarzać przez każdy fragment spaceru Evelyn przez budynek. Lepiej by było, gdybyś charakter babci przekazała przez częste utarczki jej i wnuczki, niż ciągłe opisywanie jej zachowań.

Jeszcze taka moja mała uwaga. W prologu piszesz, że Evelyn wraz z matką miały świstoklik o północy, a w pierwszym rozdziale, zaraz po ich przetransportowaniu się, jest środek dnia. Z tego, co wiem, pomiędzy Nowym Jorkiem a Anglią jest różnica pięciu godzin, więc po dodarciu Evelyn do Anglii powinien być wczesny ranek, a nie środek dnia.

Opowiadanie jest bardzo dobre, jednak uważam, że powinnaś wyćwiczyć się w dialogach, bo opisy masz niemal perfekcyjne, ale jest ich stanowczo za dużo.

41/50

Poprawność językowa

1. Prolog

Mimo późnej pory, zwykły zamęt nie ustawał; słychać było poruszające się ulicami samochody, a chodnikami wciąż przesuwali się ludzie. Nikt jednak nie zauważył szczupłej kobiety, przesuwającej się ciemną aleją Central Parku, która niemal wlokła za sobą drobną dziewczynę o włosach naprawdę zdumiewającej barwy. – Niepotrzebny przecinek po „pory” i powtórzenie słowa „przesuwać”.

Bez słowa pociągnęła ją za rękę, tak, że nastolatka omal nie potknęła się na wystającej z chodnika, obluzowanej kostce. – Niepotrzebny przecinek po „tak” i powinno być zamiast „potknęła się na”, „potknęła się o wystającą z chodnika, obluzowaną kostkę”.

Jakieś kilkanaście metrów dalej Evelyn dostrzegła ciemną postać nieznanego jej mężczyzny, trzymającego w jednej ręce zapaloną różdżkę, a w drugiej jakiś bliżej nieokreślony przedmiot, płonący jasnoniebieskim blaskiem. – Niepotrzebny przecinek przed „trzymającego”. Jest to imiesłów przymiotnikowy, którego traktujemy jako przymiotnik, jeśli chodzi o stawianie przecinków.

Już miała spytać się matki, kim jest ów nieznajomy, który wyraźnie patrzył właśnie na nie, jednak ledwie zdołała uchylić usta, kobieta ścisnęła mocniej jej dłoń, jakby pragnąc jej przekazać, że nie pora na pytania. – „Spytać się”? Pytała siebie, czy matkę? Powinno być bez „się”, czyli „Już miała spytać matkę […]”.

Jeanne pospiesznie zamieniła z nim kilka zdań, po czym wzięła od niego połyskujący przedmiot, będący, jak się okazało, zwykłą szklaną butelką po mugolskiej coca-coli, zamienionej w świstoklik. – To samo co dwa przykłady wcześniej – bez przecinka po „zamienionej”.

— Za pięć minut odlatujemy, Evelyn - powiedziała po chwili matka, dużo łagodniejszym głosem niż jeszcze chwilę temu. – Bez przecinka przed „dużo”. 

2.    Rozdział 1

Ten chłód nieco przeraził Evelyn, tak, że zastygła nieruchomo, bacznie wpatrując się w swoją matkę, która podeszła do starszej kobiety i zupełnie nieoczekiwanie objęła ją. – Niepotrzebny przecinek po „tak”.

Chociaż matka nigdy nie przejawiała zainteresowania osobą Evelyn, Jeanne była pewna, że kobieta chętnie pozna swoją jedyną, nigdy nie widzianą wnuczkę. – „Niewidzianą” pisze się razem.

Kobieta nie należała do osób zbyt tolerancyjnych; Mugoli zawsze uważała za coś gorszego i nie miała najmniejszego zaufania do wszelkich ich wytworów. – „Mugoli” z małej litery.

Poczuła się nagle strasznie mała i nic nie znacząca. – „Nic nieznacząca”.

Celowo urwałam rozdział w tym miejscu, aby pozwolić wam na jakieś domysły do do tożsamości owej osoby, która nakryła Evelyn na próbie zerwania kwiatu. – Miało być chyba „co do tożsamości”. 

3.    Rozdział 2

— Babcia powiedziała mi, że przyjedziecie. Twoja matka jest... była siostrą mojego ojca - wyjaśniła Alex pospiesznie, po czym pospiesznie poprawiła swoje złociste loki, jakby próbowała zatuszować chwilowe zmieszanie.  – Powtórzenie słowa „pospiesznie”.

Jak na kota, był wyjątkowo duży. – Niepotrzebny przecinek.

Niebieskowłosa natychmiast skorzystala z zaproszenia i wzięła sobie ciasteczko, po czym wepchnęła je sobie do ust. – Literówka – powinno być „skorzystała”, a także powtórzenie wyrazu „sobie”. Mogłoby być spokojnie napisane „po czym wepchnęła je do ust”.

W każdym razie, spoglądała na nią ze smutkiem. – Powinno być bez przecinka.

Za oknami robiło się coraz ciemniej, co sprawiało, że wcześniej nie rzucający się szczególnie w oczy łagodny blask świec teraz stał się o wiele bardziej widoczny. – „Nierzucający” razem.

Alexandra skręciła w lewo i przeszły jeszcze kawałek, zatrzymując się przed błyszczącymi drzwiami ze złoconą klamką, praktycznie nie różniącymi się od innych, które mijały po drodze. – „Nieróżniącymi” razem. 

4.    Rozdział 3

Dzisiejszy dzień także nie obył się bez kolejnej kłótni z babcią i jak zwykle w takich sytuacjach, dziewczyna zaszywała się w swojej sypialni bądź w innym miejscu rezydencji, gdzie nikt nie zakłócał jej spokoju. – Powinnaś albo wstawić przecinek przed „jak” jeśli fragment „jak zwykle w takich sytuacjach” chcesz traktować jako wtrącenie, albo zrezygnować z tego przecinka po „sytuacjach”.

Widzę, że jesteś zdenerwowana? – Niepotrzebny znak zapytania.

W najbliższej praktycznie nie było żadnych większych mugolskich miejscowości. – Zabrakło Ci słowa „okolicy”.

Jedynymi osobami, które widywała przez ostatni tydzień, były Alex, matka i babcia, a jedynymi miejscami, w których miala możliwość przebywać, była sama posiadłość i otaczające ją tereny zielone.– „Miała" - literówka.

Kiedy nagle usłyszała jakiś szelest, przyspieszyła więc kroku, czując, jak serce coraz mocniej wali jej w piersiach, zupełnie, jakby chciało wydostać się spomiędzy żeber. – Usuń albo „kiedy”, albo „więc”. 

5.    Rozdział 4

Sprawiała wrażenie, jakby niewiele ją obchodziło. – CO ją obchodziło? Zabrakło Ci chyba wyrazu „to”.

Przez dłuższą chwilę stała w miejscu, prawdziwie oczarowana. – Niepotrzebny przecinek.

— Chcemy kupić szaty szkolne - zabrała głos Alex, widząc, że Niebieskowłosa milczy, wpatrzona w czubki swoich trampek. – „Niebieskowłosa” z małej litery”.

W końcu jednak uległa błaganiom niebieskowłosej i po pospiesznym zakupie ingrediencji do przyrządzania eliksirów, wsunęły sie do zatłoczonej lodziarni. – Niepotrzebny przecinek.

Wyprawa na Pokątną poprawiła jej nienajlepszy w ostatnich dniach humor, a lody były naprawdę wspaniałe. – „Nie najlepszy” pisze się osobno. 

6.    Rozdział 5

Były już coraz bliżej wyjścia z ulicy Pokątnej, ale najwyraźniej zamieszanie także się przybliżało. Było coraz więcej biegających na wszystkie strony ludzie, a wszyscy krzyczeli i nawoływali się nawzajem. – Powtórzenie „być”, „coraz” i „wszystkie”,  na początku kolejnych zdań, do tego to drugie jest niepoprawne. „Biegających na wszystkie strony ludzi”.

Przedzieranie się przez tą przerażoną masę nie należało do najłatwiejszych. – Powinno być „tę” a nie „tą”.

Minęła ją jakaś kobieta, w przekrzywionym nakryciu głowy, rozpaczliwie nawołująca swoje dzieci, oraz biegnący w przeciwnym kierunku mężczyzna, w biegu wyciągający z kieszeni różdżkę. – Usuń wyrażenie „w biegu”, bo wcześniej użyłaś już „biegnący”.

Evelyn jej się zdawało, że kilkanaście metrów dalej dostrzegła jasne włosy należące do Alex, kiedy nagle poczuła, że czyjaś silna dłoń zaciska się jej na ramieniu i gwałtownie ciągnie ją w bok. – Niepotrzebny wyraz „jej”.

Niebieskowłosa pokręciła głową, przenosząc oczy na Alex i spoglądając na nią skrzywdzonym, i wręcz jakby nieco błagalnym wzrokiem. – Albo usuń przecinek przed „i”, albo wstaw drugi przecinek przed „wzrokiem” i potraktuj jako wtrącenie. 

7.    Rozdział 6

Obok niej, na szafce nocnej, stał do połowy opróżniony flakonik po jakimś eliksirze, a na podłodze spoczywała pusta butelka, najprawdopodobniej przedtem zawierająca jakiś trunek, tak przynajmniej stwierdziła Evelyn, kiedy ją podniosła i poczuła nieprzyjemny zapach kojarzący jej się z alkoholem. – Stanowczo za długie zdanie. Dużo takich w Twoim opowiadaniu i niewygodnie się to czyta. Dlatego albo po „trunek” powinnaś zacząć nowe zdanie albo, i to jest poprawniejsza wersja, zamiast przecinka postawić średnik.

Evelyn mimowolnie zwróciła wzrok na dywan leżący przed kominkiem i faktycznie zauważyła na nim spore plamy zaschniętej krwi, na widok której ścisnęło jej się w gardle. – Powinno być raczej „ścisnęło ja w gardle”.

— Daj tą rękę, Evelyn - poprosiła ponownie Alex. – „Tę rękę”.

Alex drgnęła lekko, odrywając wzrok od płomieni, beztrosko buzujących w kominku. – Niepotrzebny przecinek przed „beztrosko”. 

8.    Rozdział 7

Choć Evelyn starała się jak mogła, żeby tylko się nie nudzić i nieustannie wyszukiwała sobie rozmaite zajęcia, to jednak wciąż nieustannie rozmyślała o swoim dawnym życiu i mimowolnie porównywała je z tym nowym.  – Brak przecinka po „starała się” i powtórzenie wyrazu „nieustannie”.

Kiedyś było zupełnie inaczej i według Evelyn, dużo lepiej. – Przed „według” powinnaś postawić przecinek, bo to jest wtrącenie.

Chociaż, z drugiej strony, kto ją tam wiedział? – Cały czas piszesz bardzo ładnym stylem, więc takie fragmenty burzą cały tekst. Mogłabyś zamienić to na na przykład: „Chociaż, z drugiej strony, kto wiedział, co mogła myśleć” bądź inne słowo zamiast „myśleć” – to już zależy od ciebie.

Mi się to wcale nie podoba. – Powinno być „mnie”. Na początku nie pisze się „mi się”.

Nagle uwagę dziewczyny przykuł jeden z leżących na podłodze odłamków, do której przylgnęło parę jasnych włosów. – Powinno być „do którego”. 
 
9.    Rozdział 8

Przebywając w Magnolia Lane, miało się wrażenie, jakby powietrze było gęste i lodowate, zaś zwykle piękne i bogato urządzone wnętrza trąciły zaskakującym chłodem. – „Trąciły”? Nie rozumiem za bardzo.

Nie spodziewała się, że coś tu znajdzie, gdyż póki co, jej poszukiwania nie przyniosły żadnych rezultatów. – Albo dopisz przed „póki co” przecinek i potraktuj jako wtrącenie, albo usuń ten po tym wyrażeniu.

Zaczynała żałować, że nie zabrała się do tego wcześniej, jednak miała zbyt duży zamęt w głowie, aby zabrać się za coś konkretnego. – Powtórzyłaś „zabrać się”.

Zaczęła krążyć po pokoju, podekscytowana. – Niepotrzebny przecinek.

— Idę do oranżerii zerwać sobie zapas nocnych kwiatów do eliksirów. Dobranoc - pożegnała się pospiesznie i wymknęła się na korytarz, oświetlony jedynie przez światło świec osadzonych w pozłacanych kandelabrach. – Niepotrzebny przecinek po „korytarz”. 

10.  Rozdział 9

Pociąg do Hogwartu odchodził o jedenastej, a najpierw trzeba się było na niego dostać. – „Na niego”? Powinno być „do niego dotrzeć”, chociaż i tak lepiej brzmiałoby gdybyś napisała o dotarciu na stację.

Spodziewała się nawet, że może pewnego dnia, kiedy już przestaną ją zaskakiwać dziwaczne wypowiedzi Leslie, odnajdzie w niej pokrewną duszę? – W tym zdaniu nie powinno być pytajnika. 

11.  Rozdział 10

Dziewczyna przyglądała się im, tak zaskoczona, że zapomniała nawet o nieprzyjemnym incydencie z Lydią i jej koleżankami. – Niepotrzebny przecinek po „im”.

Podczas gdy powóz podskakiwał nieznacznie na wystających ze ścieżki kamieniach, Evelyn wpatrywała się w niewielkie okienko, z nosem niemal przylepionym do szyby, nie zwracając uwagi ani na Alex, ani na jej koleżanki, które przyglądały jej się z dość zdziwionymi minami. Kątem oka widziała jednak, że Alexandra przygląda jej się bacznie. – Niepotrzebny przecinek po „okienko” i powtórzenie słowa „przyglądać”.

Evelyn, nieco zawiedziona, że nie może dłużej przyglądać się bryle zamku, z ociąganiem ryszyła za panną Black. – Literówka – powinno być „ruszyła”.

Był też, rzecz jasna, kominek (Czyżby czarodzieje aż tak lubili wpatrywać się w ogień? - pomyślała przelotnie Evelyn) oraz ciężkie, rzeźbione biurko, zawalone jakimiś papierami. – Niepotrzebny przecinek po „biurko”. 

12.  Rozdział 11

Stały tutaj cztery długie stoły, uginające się pod ciężarem rozmaitych potraw. – Niepotrzebny przecinek.

Evelyn tymczasem pospiesznie pokonała ostatnie metry dzielące ją od panny Black, i wsunęła się na ławeczkę między Alexandrę i Leslie, które, pogrążone w rozmowie, nawet nie zauważyły jej nadejścia. – Niepotrzebny przecinek przed „i”.

Niebieskowłosa cieszyła się, że Alexandra ucieszyła się z faktu, że będą mieszkały razem. – Powtórzenie „cieszyć się”. Mogłaś napisać „Niebieskowłosa rozpromieniła się, gdy Alexandra ucieszyła się z faktu, że będą mieszkały razem”.

W towarzystwie panny Black, Evelyn poczuła się znacznie pewniej i łatwiej jej było znieść myśli o edukacji w zupełnie nowej szkole. – Niepotrzebny przecinek po „Black”.

Na podwyższeniu stał piąty stół, zajęty, jak uznała Evelyn, przez nauczycieli. – Niepotrzebny przecinek przed „zajęty”.

Szły przez zupełnie inne części szkoły niż te, które przemierzała Evelyn, prowadzona do gabinetu Dumbledore'a. – Niepotrzebny przecinek przed „prowadzona”, chociaż znacznie lepiej brzmiałoby „kiedy była prowadzona” i wtedy powinien być przecinek.

Już miała spytać, ile jeszcze tych schodów, kiedy nagle stanęły przed prostymi, drewnianymi drzwiami, na których jedyną i nawiasem mówiąc, dość wątpliwą ozdobę, stanowiła kołatka w kształcie orła. – Powinien być przecinek przed „nawiasem mówiąc”, bo jest to wtrącenie.

Niebieskowłosa wymamrotała coś, niezbyt usatysfakcjonowana taką odpowiedzią.  – Niepotrzebny przecinek.

Niebieskowłosa, choć inteligentna i zaradna, nie była zbyt mocna w łamigłówkach, i spodziewała się, że wiele razy utknie przed tymi cholernymi drzwiami. - Niepotrzebny przecinek przed "i".

— Nie przejmuj się, te zagadki często się powtarzają - dodała Alex po chwili, widząc, że Evelyn mamrocze coś pod nosem, wyraźnie niezadowolona. – Niepotrzebny przecinek po „nosem”.

 Przed osadzonym w ścianie kominku stało kilka wysłużonych foteli i kanap, na których siedziało jeszcze kilkoro uczniów, rozmawiających od niechcenia i wpatrujących się w ogień.  – Powinno być „kominkiem” i powtórzenie słowa „kilka; co prawda później napisałaś „kilkoro”, ale i tak rzuca się to w oczy. Powinno być na przykład „paru uczniów”.

— Ładnie tu, ale... Nie ma telewizora. – „Nie ma” powinno być z małej litery.

W Salem codziennie przed lekcjami zawłaszczała dla siebie najwygodniejszy fotel przed telewizorem oraz pilota, i oglądała kreskówki tak długo, aż trzeba było udać się na śniadanie. – Niepotrzebny przecinek przed „i”.

Pomiędzy łóżkami, w łagodnie zaokrąglonych ścianach znajdowały się niewielkie okna. – Niepotrzebny przecinek.

Poza tym, obawiała się pierwszego dnia zajęć. – Niepotrzebny przecinek. 

13. „Aktualności”

Jeśli przybyłeś tylko po to, żeby zareklamować swojego bloga, zadaj sobie ten trud i przeczytaj choć jeden rozdział mojej historii, to naprawdę nie zajmuje wiele czasu. – Zamiast ostatniego przecinka lepiej wyglądałby myślnik. 

14. Niebieskie marzenia

Jako, że blog ten był tworem bardzo spontanicznym, większość pojawiających się w opowiadaniu wątków wymyśliłam dosłownie na poczekaniu. – Niepotrzebny przecinek po „jako”. 

15. Xxx

Później miała jeszcze wiele szalonych pomysłów, które prędzej czy później jej się nudziły, a w czerwcu postanowiła napisać historię o jednej ze swoich ulubionych postaci wymyślonej swego czasu na blogach grupowych, zwariowanej dziewczynie o niebieskich włosach, którą nazwała Evelyn Grant i która jest bohaterką opowiadania pod jakże marzycielskim tytułem "Niebieskie marzenia". – Strasznie długie zdanie. Powinnaś albowstawić myślnik przed „zwariowanej” zamiast przecinka, albo, lepiej, zacząć nowe zdanie w tym miejscu.

16. Spam/powiadomienia

Wszelkie powiadomienia o nowych notkach u was, proszę zostawiać tutaj. – Niepotrzebny przecinek.

17. Niepublikowane sceny

W blogu tym będę publikować krótkie (bądź też nie) niepublikowane sceny,  udziałem postaci opowiadania "Niebieskie marzenia".  – Powinno być „na tym blogu”, a później „z udziałem postaci”, w dodatku przed tym nie powinno być przecinka.

Nie robisz dużo błędów. W jedenastym rozdziale coś się popsuło i było ich trochę więcej, ale bez przesady. Twój główny problem polega na nadmiernym wstawianiu przecinków, zwłaszcza przed imiesłowami przymiotnikowymi. Raz się przed nimi pojawiają, a raz nie, więc sądzę, że doskonale wiesz o tej zasadzie, jednak w pośpiechu czasem zapominasz. Zdarzają Ci się powtórzenia. Nie mówię tu tylko o takich w zakresie krótkiego fragmentu – zdania bądź dwóch. Czasami powtarzasz jakieś zwroty pomiędzy notkami, na przykład bardzo często używałaś zwrotu „zrobić wrażenie”. Przecież można to zastąpić wyrazami typu zaimponować, urzec, zaprzeć dech w piersiach…
Oprócz tego piszesz za długie zdania. Są one ładnie zbudowane, ale niewygodnie je się czyta i czytelnik zaczyna się gubić.

Jeśli chodzi o poprawność językową, to poza tymi dwoma rzeczami nic mi się nie rzuciło specjalnie w oczy, więc jestem zadowolona.

13/15

Technika

Menu masz poukładane i nie ma niczego niepotrzebnego. Bardzo dobrze, że opisałaś siebie, historię bloga i bohaterów. Co do postaci mam jednak jedną uwagę. Uważam, że nie powinnaś wstawiać opisów postaci, które się jeszcze nie pojawiły, bo to trochę psuje niespodziankę – wiemy, że ktoś taki będzie, a po wypisanych cechach charakteru możemy snuć domysły o jego roli w opowiadaniu. Osobiście lubię opisy, ale kiedy one nie przedstawiają zbyt jawnie postaci. Moim zdaniem największą przydatność mają wtedy, kiedy wypisuje się pochodzenie, wiek, wygląd i zainteresowania bohaterów. Cechy charakteru powinno się przekazać w treści opowiadania, tak samo dodatkowe umiejętności. Mam tu na myśli postać, która nie pojawiła się jeszcze w opowiadaniu – Thomasa. Napisałaś, że jest on animagiem i zamienia się w kota. Pomyśl, jaką historię mogłabyś stworzyć, żeby na przykład Evelyn dowiedziała się o jego zdolności. Uzupełnić tę rubrykę mogłabyś dopiero po przedstawieniu tego elementu w opowiadaniu. Uważam, że w ten sposób popsułaś element zaskoczenia.

Spis treści jest w porządku, tak samo spam, linki i informowane blogi. Bardzo dobrym pomysłem było stworzenie podstrony z niepublikowanymi scenami, chociaż nie wiem, czy do końca trafione jest zamieszczanie tam fragmentów przed akcją opowiadania. Retrospekcje chyba lepiej pasowałyby, gdyby były wplecione w notki, a na tej stronie gdybyś zamieszczała coś, z czego zrezygnowałaś, pisząc rozdział.

Informacja o terminie publikacji następnego rozdziału też jest dobrym przedsięwzięciem.

8/10

Zajęcia dodatkowe

Dwa punkty za oryginalność pomimo prowadzenia fanfiction.

2/5

Otrzymujesz 80 punktów na 100, co daje w pełni zasłużoną piątkę! Gratuluję i życzę dalszego rozwijania się i sukcesów!

* * *

Delikatnie apeluję do pozostałych oceniających o pospieszenie się z pisaniem ocen.